در گذشته زمانی که می خواستند در سینما فیلم دیگری (غیر از فیلمی که در حال نمایش بود) را تبلیغ کنند به انتهای فیلم در حال نمایش یک حلقه فیلم کوتاه می چسباندند که حاوی صحنه های تبلیغ برای آن فیلم بود. از آنجایی که تعویض حلقه فیلم مشکل بود لذا این فیلم تبلیغاتی به آخرین حلقه فیلم اصلی الصاق می شد تا توسط فیلم اصلی یدک کش بشود. اصطلاح تریلر هم از همین نکته گرفته شده است (لغت تریلر به معنای پشت بند یا یدک کش می باشد). هدف از پخش تریلر ها این بود که کسانی که به سینما می روند ترغیب شوند تا برای فیلم بعدی مجدداً به سینما بروند. منتها بعد از مدتی، کسانی که در امر بازاریابی و تبلیغات فیلم ها بودند متوجه شدند که اگر این تریلر ها را در اول فیلم ها نمایش بدهند هم اثر آن ها بیشر است و هم تعداد بیشتری آنرا می بینند زیرا آخر فیلم کسی حوصله ندارد تا در سینما مانده و تبلیغ فیلم دیگری را ببیند. خلاصه اینکه تریلرها به اول فیلم ها تغییر مکان پیدا کردند اما اسمشان همچنان تریلر باقی ماند .تریلرهای قدیمی فقط چند تکه از یک فیلم بودند که بهم چسبانده شده بودند ولی این روزها می توان گفت تریلر هر فیلم به یک اثر هنری تبدیل شده و شرکت های خاصی وجود دارند که کارشان فقط ساخت تریلر برای فیلم ها است.