هاپکیدو (Hapkido) عصاره هنرهای رزمی مشرق زمین و در واقع نوع تکامل یافته این هنرهاست. این هنر رزمی که فنون آن بیشتر از حمله، برای دفاع کردن پیش بینی شده، ورزش بومی کره جنوبی است. هاپکیدو از سه واژه هاپ (هماهنگی) کی (انرژی) دو (روش) ترکیب یافته و بر روی هم به معنی روش هماهنگی نیروی درونی است. نوع اجرای فنون و معنی لغوی ورزش هاپکیدو، بیان کننده اتحاد نیروهاست و آن را ورزش دفای قوی میشناسند. به نوعی می توان گفت که هنر رزمی هاپکیدو شناخت آناتومی بدن انسان است و از نیروی حریف علیه خود او استفاده می شود زیرا هنگام دفاع در برابر ضربه های چه با دست چه با پا یا سلاح، فردی که با این هنر رزمی آشنایی دارد، نیروی جنبشی حاصل از حرکت حریف رابرای ضربه زدن به خود او به کار می گیرد. در واقع تکنیک های هاپکیدو به گونه ای طراحی شده که هر حملهای از طرف حریف را طی حرکات صلح جویانه به خودحمله کننده برمی گرداند و برخلاف بسیاری از هنرهای رزمی تا حدودی انحصاراً بر پایه ضربه زدن (مشت یالگد) بنا شدهاست.