ابوسعید فضلالله بن احمد بن محمد بن ابراهیم مشهور به ابوسعید ابوالخیر عارف و شاعر نامدار ایرانی قرن چهارم و پنجم است. ابوسعید ابوالخیر در میان عارفان مقامی بسیار ممتاز و استثنایی دارد و نام او با عرفان و شعر آمیختگی عمیقی یافتهاست.
شیخ ابوسعید ابوالخیر در بخش مهمی از شعر پارسی در کنار مولوی و خیام قرار میگیرد، بی آنکه شعر چندانی سروده باشد.