ویاچدیال (VHDL) یک زبان توصیف سخت افزار برای بیان مشخصات سخت افزار است. زبان VHDL نخستین بار توسط وزارت دفاع آمریکا به منظور طراحی و توصیف مدارهای مجتمع سرعت بالا طراحی شد و مورد استفاده قرار گرفت. سپس در سال 1987 توسط انجمن IEEE (انجمن مهندسان برق و الکترونیک)در قالب استاندارد IEEE 1076-1987 ارائه گردید. پس از گذشت چند سال و انجام پاره ای ار تصحیحات، استاندارد دوم این زبان تحت عنوان IEEE 1076-1993 در اختیار عموم قرار گرفت. به طور کلی می توان مزایای زیر را در استفاده از زبان VHDL عنوان نمود. با توجه به این که VHDL یک زبان استاندارد می باشد، کد نوشته توسط آن را می توان به روی سنتز کننده ها و تراشه های تولید کنندگان مختلف پیاده سازی نمود و نیازی به تغییر کد وجود ندارد. شبیه ساز ها و کامپایلرهای این زبان در دسترس و ارزان قیمت می باشند. با استفاده از این زبان می توان سیستم ها را به صورت ساختاری یا رفتاری مدل سازی نمود. توصیف رفتاری نشان دهنده عملکرد سیستم و چگونگی تولید خروجی ها بر اساس سیگنال های ورودی می باشد. با استفاده از این توصیف می توان عملکرد کلی سیستم را بیان کرد و از درگیر شدن با جزئیات بلوک های سازنده سیستم که در طرح های بزرگ به پیچیدگی توصیف سیستم منجر شود اجتناب نمود. در مقابل مدل ساختاری نشان دهنده نحوه ارتباط بلوک های سازنده سیستم است و بیانگر جزئیات بیشتری از سخت افزار می باشد. به این ترتیب با استفاده از این زبان امکان توصیف سخت افزار از سطح گیت تا سیستم فراهم می شود. آرایه دریچهای برنامهپذیر میدانی یا افپیجیاِی (Field-programmable gate array: FPGA) یک مدار مجتمع است که به گونهای طراحی شدهاست تا بعد از تولید انبوه، قابل پیکربندی توسط طراح یا مشتری باشد. به این علت به آن برنامهپذیر در میدان میگویند. در دوره آموزشی Pluralsight FPGA Development in VHDL: Beyond the Basics با آموزش مقدماتی توسعه اف پی جی ای در وی اچ دی ال آشنا می شوید.