در علم ارتباطات راه دور و مهندسی نرمافزار مقیاسپذیری (Scalability)، ویژگی مطلوبی از یک سامانه(سیستم)، شبکه یا فرایند است که به توانایی آن برای پاسخگویی به افزایش میزان بار کاری به سهولت دلالت میکند یا میزان آمادگی سیستم را برای افزایش بار کاری نشان می دهد. به عنوان نمونه، مقیاس پذیری میتواند به توانایی یک سامانه برای افزایش عملکرد کلی در هنگام افزودن منابع(مثل سخت افزار) اشاره کند. هنگامی که این واژه در موضوعات مرتبط با کسب و کار بکار می رود نیز مفهوم مشابهی از آن برداشت می شود. مدلهای کسب و کار مقیاس پذیر مدلهایی هستند که پتانسیل ایجاد رشد اقتصادی سازمان را دارند. تعریف مقیاس پذیری به عنوان یک خصوصیت از سامانه (سیستم) به سادگی امکانپذیر نیست و در هر مورد خاصی با توجه به ابعاد مورد اهمیت باید نیازمندیهای جدیدی را برای مقیاس پذیری تعریف کرد. نقش مقیاسپذیری در طراحی و انجام سامانههای پیچیده و بزرگ همچون پایگاههای دادهها، پایگاههای دانش، محاسبات گسترده (distributed computing)، اینترنت، کاوشهای ماشینی در دادهها، بینایی رایانهای، و مخابرات بسیار حیاتی و عمده میشود. سامانه ای که با افزایش ظرفیت، کارایی آن افزایش می یابد یک سامانه مقیاس پذیر خوانده می شود. یک الگوریتم، طراحی، پروتکل، برنامه رایانه ای یا هر سیستم دیگری مقیاس پذیر خوانده میشود اگر برای مقیاسهای بزرگتر هم بتواند به طرز مناسب و عملی و کارا استفاده شود. در دوره آموزشی Packt Scalable programming with Scala and Spark با آموزش برنامه نویسی مقیاس پذیر با اسکالا و اسپارک آشنا می شوید.