برنامهریزی عصبی کلامی (NLP مخفف Neuro-linguistic programming) یا برنامه ریزی به زبان عصبی رویکردی منظم است که هدف از آن افزایش اثر بخشی فردی است. اصل اساسی در برنامه ریزی عصبی کلامی این است که افراد به شیوههای خاص خود در مورد جهان فکر میکنند. آن را میبینند، میشنوند، لمس میکنند و میفهمند. برنامه ریزی عصبی کلامی با ساختار تفکر و قالبهای فکری سرو کار دارد و نه افکار خاصی که در ذهن وجود دارد. در واقع NLP یک رویکرد ارتباطی، رشد فردی و یک روش رواندرمانگری است که ایجادکنندگان این رویکرد، مدعی بودند که بین فرآیندهای عصبی، پردازش های زبانی و الگوهای رفتاری، ارتباطی وجود دارد که میتواند از طریق تجربه؛ «برنامهریزی» کرد و آن ها را یاد گرفت و به این روش از این رویکرد برای هدف ویژهای در زندگی، بهره گرفت و حتی به این طریق بتوان مسیر زندگی را تغییر داد. «برنامهریزی عصبی کلامی»، با الگوبرداری از انسان های موفق و شناخت عملکرد دستگاههای ذهنی و مغزی انسان، مهارت های کاربردی و مؤثری را در بهبود روش فکر کردن و زندگی کردن معرفی کرده است.