پی سی دانلود - اسکوئر-انیکس

بازی I am Setsuna در سبک نقش آفرینی و به عبارت دقیقتر در سبک نقش آفرینی ژاپنی توسط استدیو Tokyo RPG Factory توسعه و توسط کمپانی خوش نام اسکوئر انیکس که از آنها بازی فاینال فانتزی در این سبک را می توان نام برد، منتشر شده است. داستان بازی پر از یاس، نا‌امیدی و تاریکی است که در دل مردمان جا خوش کرده است. شخصیت ستسونا سعی بر از بین بردن این تاریکی می کند. او کسی است که از دل مردم بیرون آمده است تا یکبار برای همیشه هیولاها و اهریمنان را نابود و امید را به مردم بازگرداند. طراحی محیط بازی به سبک انیمه های ژاپنی صورت گرفته است. طراحی انیمه مانند و موسیقی بازی باعث می شود که ارتباط برقرار کردن با بازی و فرو رفتن در عمق آن بسیار آسان شود. سیستم مبارزات بازی به خوبی پیاده شده است که یکی از ارکان این دست بازی ها است و عملکرد بی نقص آن می تواند باعث شود که تجربه لذت بازی دوچندان شود.

بازی Life is Strange: Before the Storm در سبک اکشن و ماجرائی که توسط Deck Nine طراحی و در سال 2017 توسط Square Enix برای رایانه های شخصی منتشر شده است. بازی، ساخته‌ای است که از منظر گیم‌پلی در جلوه‌ی نخست حقیقتا ضعیف به نظر می‌رسد و در پایان با استفاده از عناصری نامرسوم و جذاب، در خلق آن باز هم چیزی که به نظر قرار بود یکی از نقاط ضعف اثر باشد را به یک بستر عالی برای خلق موقعیت‌های دوست‌داشتنی گوناگون تبدیل می‌کند. بازی برخلاف برترین لحظه‌های مجموعه از منظر طراحی مرحله مانند زمانی که کلوئی و مکس در Life is Strange در مدرسه‌شان قصد باز کردن یک در قفل‌شده را داشتند، هرگز موفق به خلق حتی لحظه‌ای به خصوص که در آن همان چیزی که اصولا گیم‌پلی خطاب می‌شود را در اوج ببینیم، نمی‌شود. بلکه به جای این‌ها، شما دائما در حال راه رفتن در محیط‌ها و نزدیک شدن به اشیا و طبیعتا زدن یک دکمه برای تعامل با آن‌ها یا فکر کردن درباره‌شان هستید که در آن اوایل به شکل مورد انتظاری، خسته‌کننده به نظر می‌رسد. شاید اگر سازندگان برای برخی از اشیا حاضر در محیط این ویژگی را خلق می‌کردند که برای شنیدن فکر کلوئی در رابطه با آن‌ها، نیاز به قرار گرفتن در مقابل‌شان و زدن یک دکمه نباشد و تنها با رد شدن از کنارشان صدای افکار او شنیده شود، بازی از این منظر انقدر سنتی به نظر نمی‌رسید و اندکی جذاب‌تر جلوه می‌کرد. بدتر از همه آن که در خلال چنین دقایقی شما با گیم‌پلیی مواجه می‌شوید که اگر قرار بر رعایت کردن آن باشد، منطق داستان‌گویی اثر از بین می‌رود و همه‌چیز جلوه‌ای مصنوعی به خود می‌گیرد. مثلا در همان ابتدای داستان، همان‌طور که احتمالا در تمامی تریلرهای اثر دیده‌اید، کلوئی قصد وارد شدن به یک مهمانی بزرگ را دارد که گروه موسیقی محبوبش نیز در آن به اجرا پرداخته‌اند. در زمانی که شما در حال تلاش برای ورود به مهمانی هستید، شوق و شور جدی کلوئی برای ورود به این محیط آن‌چنان زیاد است که مشخصا علاقه و هیجان او برای قرار گرفتن در آن مکان را درک می‌کنید.