رابط برنامهنویسی نرمافزار کاربردی یا ایپیآی (API، مخفف Application Programming Interface) یا به صورت خلاصه رابط برنامهنویسی، رابط بین یک کتابخانه یا سیستمعامل و برنامههایی است که از آن تقاضای سرویس میکنند. رابط کارکردهایی را تعریف میکند که کتابخانه یا سیستمعامل میتواند ارائه دهد و مفهومی مجرد است. این کارکردها سپس در قالب یک نرمافزار یا کتابخانه پیادهسازی میشوند. به عبارت سادهتر، رابط برنامهنویسی مجموعه توابعی است که یک برنامه میتواند از یک برنامه دیگر فرا بخواند. برای مثال مایکروسافت برای APIهای ویندوز مرجعهایی استاندارد دارد که با استفاده از آنها برنامهنویسان میتوانند از قابلیتها و سرویسهای سیستمعامل در توسعه و نوشتن برنامههای کاربردی خود استفاده کنند. به طور کلی به مجموعهای از توابع و رویهها که به برنامههای کاربردی دیگر اجازه دسترسی و استفاده از ویژگیها یا دادههای یک نرمافزار را میدهد، ایپیآی های آن نرمافزار گفته میشود. نرمافزار ارائه دهنده ایپیآی میتواند یک سایت اینترنتی، یک سیستمعامل یا هر سرویس دیگری باشد. در اینجا خدماتپایه نرمافزارهای تحت وب هستند که ایپیآی های متنوعی ارائه میدهند و برنامه نویسان و تولیدکنندگان دیگری می توانند از آنها استفاده نموده و بنابراین هزینههای زیرساختی و برنامه نویسی آنها کاهش پیدا کرده و سرعت برنامه نویسی آنها افزایش پیدا خواهد کرد زیرا دیگر لازم نیست که برای ایجاد یک ویژگی خاصی مجدداً برنامه نویسی کنند. همچنین امنیت برنامههای آنها نیز افزایش خواهد یافت، چرا که ارائه دهندگان خدمات پایه امنیت خود را در بالاترین سطح ممکن قرار خواهند داد. در دوره آموزشی Udemy APIs, Social Media Data, and their Real World Applications با ای پی آی های سایت های مدرن آشنا می شوید که از آنها در کدهای مختلف می توانید استفاده کنید.